| THE SLOW SHOW – STILL LIFE |
|
||||
|
||||
.jpg) |
14 oktober 2019 was de exacte datum waarop ik de Britse indie popformatie ‘The Slow Show’ uit Manchester voor het eerst live aan het werk zag in de Orangerie van de ‘Botanique’ in Brussel. In de volle zaal stond ik tegen het podium aangedrukt en vlak voor Rob Goodwin, de zanger-gitarist en centrale figuur van ‘The Slow Show’. Zijn charisma en zijn typerend en intrigerend stemgeluid zullen me sindsdien altijd bijblijven. De aanleiding voor dit concert was de release van hun toenmalige derde album “Lust and Learn”, de opvolger van “White Water” uit 2015 en “Dream Darling” uit 2016.
In de vakpers wordt ‘The Slow Show’ veelvuldig vergeleken met topgroepen als ‘The National’ en ‘Tindersticks’, voornamelijk door de sfeervolle minimalistische sound en de diepe en soms wat hees klinkende baritonstem van Rob Goodwin. De andere bandleden zijn Frederik ‘t Kindt, de Belgische oprichter van de groep in 2010 en verantwoordelijk voor het spelen op de keyboards, naast Joel Byrne-McCullough op leadgitaar en Christopher Hough op drums.
Het enige Belgische optreden van ‘The Slow Show’ in ‘De Roma’ in Borgerhout op woensdag 31 augustus 2022 was na de aankondiging van zo’n jaar geleden al meteen uitverkocht. Dat ze van 18 tot 23 augustus ook nog eens vier keer optreden in Nederland is voor het Belgische publiek maar een magere troost. Wie er niet in slaagde om een ticket voor dat éénmalige concert in ‘De Roma’ te bemachtigen zal het dan maar moeten doen met de schitterende vierde langspeler van de band die op 4 februari 2022 op de markt is verschenen onder de titel “Still Life”.
Op dat album brengt ‘The Slow Show’ elf nieuwe door het kwartet samen gecomponeerde nummers in hun gekende stijl. Een Britse groep kunnen we hen eigenlijk niet meer noemen want Frederik ’t Kindt is een Belg, Joel Byrne-McCullough stamt uit Noord-Ierland en frontman Rob Goodwin woont al een tijdje bij zijn vriendin in Duitsland. Voorafgaand aan de release van deze nieuwe plaat werd de ietwat ruigere song “Blinking” (zie 1e video) as eerste single gelanceerd en daar volgt nu een tweede single op met het nummer “Breathe” waarvan u op de tweede video kunt genieten.
De algemene teneur van hun songs op deze plaat is opnieuw traagheid, melancholie en intimiteit. Toch werd er ook wat geëxperimenteerd met allerlei geluiden om de nieuwe liedjes hun typische eigenheid te bezorgen. In analogie met de stillevens schilderende artiesten probeert de band eenzelfde rustgevend en gemoedelijk effect te creëren met hun songs op “Still Life”. We zitten al vanaf het eerste nummer “Mountbatten” in de juiste sfeer voor het verder beluisteren van dit album en we laten ons nadien verder meedrijven op de heerlijke klanken van filmische soundscapes als “Anybody Else Inside”, “Slippin’” met ultrazacht trompetgeschal door Matthew Palmer, de pianoballad “Rare Bird” en het gezellig voortkabbelende en knap georkestreerde “Woven Blue”.
Wie op zoek is naar muziek om de romantiek in zijn liefdesbeleving te ondersteunen kan op deze plaat terecht bij nummers als “Blue Nights”, “Breathe”, “Hey Lover”, “Who Knows” met Kesha Ellis in de backing vocals en de bijna 7 minuten durende albumafsluiter “Weightless” met opnieuw een geweldig mooi instrumentaal intermezzo op trompet door Matthew Palmer. Het is onze favoriete track uit ‘Still Life” van ‘The Slow Show’, een prachtalbum dat zonder enige twijfel in uw platencollectie thuishoort.
(valsam)